دائماً سخن مدرسه خانه دوم است، را شنیده‌ایم ، مفهوم باطنی این جمله که توجه چندانی به آن نمی‌شود این است که مدرسه می‌تواند خانه‌ای امن و محل آرامش برای دانش‌آموزان باشد.

در خانه‌ی اول ، آموزش‌های اولیه‌ی تربیتی ارائه می‌شود ولی تعلیم و تربیت رسمی در نظام مدرسه‌ای صورت می‌گیرد. انسان همواره در تمامی محیط‌های پیرامون خویش با آموزش‌های رسمی و غیررسمی در حال یادگیری است و مدرسه نهاد انسان‌سازی در جامعه است ، همان خانه‌ی دوم که به مثابه خانه‌ی اول باید سرشار از امید ، امنیت و آرامش باشد.
مدتی است که این خانه‌ی دوم دخترانمان ، جایگاه امن فیزیکی خود را با فراگیری ویروس منحوس کرونا از دست داده و به ناچار فضای مجازی مدرسه جایگزین آن شده است. محیطی با هزاران فرصت و تهدید.

زمانی نه چندان دور همه‌ی کارشناسان تربیتی ، معلمین و مشاورین توصیه بر عدم استفاده‌ی زود هنگام از ابزارهای الکترونیکی ارتباطات مجازی برای کودک و نوجوان را داشتند ولی امروزه برای تهیه آن به هر دری می‌زنیم تا بلکه از آموزش مجازی فرزندانمان عقب نمانیم. کرونا سبک زندگی ، بایدها و نبایدها ، آموزش و ساز و کارهای آن را متحول ساخت.

داستان دوران کرونا این گونه بود ، از اسفند سال گذشته با شیوع ویروس وارد فضایی شدیم که آموزشی برای نحوه‌ی استفاده بهینه از آن را ندیده بودیم و فرزندانمان در این فضای بی‌انتها بدون حصن و حصاری رها شدند و ما هم سراسیمه سعی در مهار آموزش‌های لازم در این فضا داشتیم.
به یقین می‌دانیم که دغدغه‌ی سیستم آموزشی و والدین برای استفاده‌ی مفید از این فضا می‌باشد زیرا دانش‌آموزان سرمایه‌های ارزشمند ما هستند و حفظ آنان از تمامی آسیب‌ها بر همه ما فرض و واجب است.

اولیای محترم دختران فرزانگانی‌!
موفقیت فرزندان ما در آینده منوط به کسب بالاترین نمره در دروس و احراز رتبه‌ی برتر نیست بلکه این موفقیت ، آرامش و احساس خوشبختی زمانی محقق می‌شود که او را در تمامی ابعاد شخصیتی رشد دهیم و توانمند سازیم.
ما وظیفه داریم به فرزندانمان استفاده‌ی صحیح از فضای مجازی را آموزش دهیم ، به آنان توانایی حل مسئله و تفکر منطقی را بدهیم ، به دخترانمان مدیریت زمان بیاموزیم ، به آنان صبوری ، تاب‌آوری و مسئولیت پذیری را آموزش دهیم.
به فررندانمان هویت ملی و دینی دهیم و آنان را متخلص به اخلاق حسنه و کریمانه کنیم ، نوع دوستی ، انسانیت ، روحیه همکاری و همیاری را در آنان پرورش دهیم ، به آنان سپاس‌گزاری و قدرشناسی از نعمت را تعلیم دهیم و در نهایت آنان را برای یک زندگی موفق در آینده آماده کنیم.
پس لازم است که خانه‌ی اول همسو با خانه‌ی دوم به عنوان تسهیل کننده‌ای برای مسیر تعلیم و تربیت فرزندان ایران عزیزمان باشد.
می‌دانیم زمان برای این یادگیری کوتاه است، بایسته است از فرصت‌ها استفاده کرده و هوشمندانه و صبورانه در هر دو خانه همسو با یکدیگر پیش رویم و با امید به فردایی روشن فرزندانمان را با تربیتی شایسته و دانشی عمیق آماده سازیم.